Viva Cachi

We zijn 4 dagen met de auto onderweg en bevinden ons nu in Cachi, een machtig gebergte als decor, El Libertador 6.380 meter hoog. Een dikke 800 km gereden.

Zondag, 16 maart.
Als je onze geplande route op de kaart van Argentinie ziet is die peervormig en we beginnen bovenaan de peer, in Salta, de kleine noordelijke ronding en op onze eerste dag, zondag, reden we naar Tilcara. Dit is weliswaar naar het noorden want het steeltje van de peer hoor er ook bij. Klokslag 09.00 uur werd de auto bezorgd, een Renault Symbol, niet bepaald een pittig karretje en hij heeft al wat "peertjes" meer gereden, maar allez.

Meteen na Salta door een weelderig groen, semi-jungle gebied, zo noem ik het maar. Totaal onverwacht die omgeving, je zou er apen verwachten, zo zag het er uit, erg mooi. Een stuk verder door de Quebrada de Huamhuaca (geeft niks hoor als je het niet kunt uitspreken), weg groen, kaal, weer vele kleuren in het gebergte en spectaculaire erosie. Mooie Hosteria voor 2 nachten, de eerste kolibries zijn gespot. Laat het hier nou een soort plaatselijk karnaval zijn!! Mmh, zaten we niet op te wachten.

Maandag 17 maart
Besloten om maar eens niet de Lonely Planet tips te volgen maar de lokale "Mariano" tips die we van hem meekregen. Huamhuaca bezocht, gezellig zo op een maandagmorgen en daarna een bumpy ride naar Coctaca. Er is werkelijk niks te beleven, een soort ghost town, een verspreide bouwval in niemandsland, droog, bergen, heet, stof, maar.....er staan gruwelijk grote cactussen. Dus niet zo'n lullig vensterbank-ding, nee 7 tot 8 meter hoog, zet die eens naast je huis!! En ze staan er al eeuwen. Je weet niet wat je ziet.

En dan de volgende privétip, het was nog eens 25 km stofhappen, bonken, springen en tot 4.000 klimmen voor onze KAK (dit is het kenteken) en toen viel onze mond wederom open van verbazing, ik stuur een foto mee en " I rest my case, your honor".

Dinsdag 18 maart
Weer heerlijk verder trekken (340 km), na 20 km eerst naar Pumamarca, "móet je naar toe" maar we hebben rechtsomkeert gemaakt, te toeristisch, om 09.00 al enkele bussen met mensen, tientallen kraampjes met identieke lading, gauw weg gaan. Het plezier komt grotendeels van rijden en zien, maar wat dat betreft moeten we dinsdag snel vergeten. We reden meteen hierna een wolk binnen en kwamen er pas in de laatste 40 km uit, regen en mist. De weg naar Cachi is adembenemend maar niet als je met 25 meter zicht, onverhard, rode blubber wegdek een zwaar stijgend bergtraject moet doen. Geen witte streep hè, maar gelukkig wel een afgrond als richtpunt! Het was stil in de auto, een spannende rit hoor. Maar één ding was zeker, we móesten door die bewolking breken want Cachi ligt tenslotte hoog en met 340 van de 365 dagen zon zal het toch niet zo zijn dat.....
Nee hoor, we eindigden in stralend weer, 2 nachten Cachi tegoed.

Woensdag 19 maart
Laat dit nou een lokale feestdag zijn van de patroonheilige San José, een katholiek feestje dus, op dinsdagavond openlucht mis met vormelingen voor de kerk, naast het centrale plein en daarna 3 giga stapels cactusstammen in de hens en mooi vuurwerk. Vandaag een Koningsdag-sfeertje, processie en veel gaucho's met paarden uit de omliggende dorpen. Het viva Argentina en viva Cachi is niet van de lucht.

Vanochtend de mist route van gisteren deels teruggereden, want al die Miradors (uitkijkpunten) en de getipte Valle Encantada (betoverende dal) konden we toch niet laten schieten. Als zittend in een vliegtuig keken we op de bewolking neer want die was er nog maar hing een stuk lager dus het betoverende groene dal was inderdaag magnifiek, die stilte man... Veel ezels in de natuur onderweg.
Nog een tip gevolgd en via de inmiddels bekende "rammelwegen" weer wat mooie gekleurde natuurtaferelen opgezocht. Overigens is dit in het Parque Nacional Los Cardones, de naam voor de zuilcactussen, niet hoger dan 6 meter hoor, wel honderdduizenden, misschien is miljoenen meer op zijn plaats trouwens.

KAK zit onder het stof en wij aan de Vino op het patio.
Viva Cachi!

N.b. in de "¡Hola! Argentina" staat hier iedere week Reina Máxima.

Morgen weer verder.

Doei

Wilhelmien en Jan