Niet te filmen...........of toch!

Het is nu maandagavond. Een verslag van de zondag.

Het was niet onze eerste gletsjer, maar een vergelijk met die van vandaag is nauwelijks mogelijk, de Perito Moreno.

Ik ga van Dalen vragen een nieuw woord te bedenken voor die Perito want anders zou je kunnen denken dat het een gewone gletsjer is. Mijn god, wat is dit een ongelooflijk natuurverschijnsel. Het is dus tóch wel een gletsjer maar dan eentje die zich niet steeds verder terugtrekt zoals bijna alle gletsjers, nee deze blijft gelijk en groeit op bepaalde plekken nog verder aan.

Je kent die uitspraken van een gids wel: "you are extremely lucky today because....". Ook onze gids had het daar vandaag over. Maar ik geloof dat ze wel gelijk had, het betrof het weer. Ik heb dat al weken gevolgd en het waait er altijd verschrikkelijk hard. Vandaag was het bepaald niet gemiddeld, het was bovengemiddeld, met veel zon , graadje of 16 en......bijna géén wind, de grote uitzondering. Heerlijk "verbrand".

Op ongeveer 80 km van El Calafate, aan de voet van de besneeuwde Andes, ligt de Perito Moreno. We voeren met een boot naar het eind van de gletsjer. Het zeer bijzondere is dat het een 5 km (!!) brede wand van 60 meter hoog is die loodrecht oprijst vanuit het water, ik vergelijk het maar weer eens met de knoptoren in ons dorp, een wand die zo hoog is!! Het is echt waanzinnig mooi.

En dan komt het: met een zeer grote regelmaat dondert het, knalt het en breken er stukken ijs af die met een donderend geraas in het water storten. Je kent die beelden wel van natuurfilms over Groenland of zo. Het geluid houdt het midden tussen een ferme krak van het ijs en een harde donder en dat in een omgeving van stilte. Het dreunt af en toe flink. Dit is wel zo bijzonder dat we er kippenvel van kregen, toch koud dus. Soms om de paar minuten en soms duurt het een kwartier en dat wil je natuurlijk graag vastleggen in bewegende beelden, maar ja, zoiets is eigenlijk niet te filmen............of toch, yés ik heb het er twee keer op staan, met donder en al. I'm happy. En waar de meeste gletsjers op hun eindpunt wat zwart zijn is de Perito spierwit, af en toe blauw.

Na de boottocht heb ik een gletsertocht gemaakt, met spikes aan, een wandeltocht van anderhalf uur over de gletsjer, nou ja, een stukje dan. 250 vierkante kilometer, 30 km lang en 5 km breed, dat loop je niet zomaar. Ik deed het ook al eens in IJsland maar dat haalt het niet met de Perito.

Wilhelmien bleef van het uitzicht genieten en heeft veel ijs met donderend geraas zien storten.

Aan het einde van de tocht, nog op de gletsjer, kregen we allemaal een glas whisky. Die terugtocht ging veel beter!

Terug in de bus bleken we nog naar een uitzichtpunt te gaan en pas toen bleek hoe breed die 5 km is, we stonden voor "zone de ruptura" en daar knalde het zo mogelijk nog meer. Twee meter per dag beweging, dus dat wil wel.

Een hoogtepunt, zo vroeg al....?

Dit was gisteren, de excursie van vandaag had bij ons een mindere verwachting maar je kunt je ook vergissen......!

Dat vertellen we een volgende keer, het is nu bedtijd.

Doei

Jan en Wilhelmien