Into the wild west
Door: Jan
23 Maart 2014 | Argentinië, Villa Unión
Zaterdag
Het schemerdonker van een mooie rustige zomeravond, het geluid van krekels en het geschreeuw van vele tientallen groene parkieten om ons heen, wat een herriemakers (Ria en Henk weten er alles van): een goede gelegenheid om weer even bij te praten.
Na Cachi was het op donderdag 170 km stofhappen, geen grote afstand maar als je die alleen in de 2e en 3e versnelling rijdt is het toch een uurtje of 5 rijden. Een wederom mooie omgeving door de Quebrada del Flechas, de ravijn van de pijlen. De pijlen zijn de rotsformaties die schuin omhoog gericht zijn. Aankomen in Cafayate voor 2 nachten, de aandachtige lezer weet dat we hier op de eerste dag van onze Puna excursie ook al waren, geen straf. We hebben alle bovengordelse lichaamsopeningen goed schoongedoucht.
Wie herinnert zich nog onze schatgraverij in Nieuw-Zeeland vorig jaar, we vonden het 5 jaar eerder door Geert begraven voorwerp, het was een schitterende ervaring. Waarom zouden we nu zelf niet eens iemand van jullie uitdagen? Zo was het plan, we hadden een leuk idee en zijn gisterenavond op pad geweest nadat we overdag ook al een voorbereiding hadden moeten treffen, ra ra....!?!
Bij deze is een ieder van jullie uitgedaagd om ons ter aarde besteld voorwerp op te graven! Wie gaat er naar Argentinie? En wie als eerste? En wanneer?
De locatie: aan de noordzijde van wegnummer 68 van Salta naar Cafayate, in de Quebrada de las Conchas (ook wel Quebrada de Cafayate genoemd) bij El Obelisque, 10 (meter)stappen vanaf precies km-paal 22 naar het noorden, achter de eerste doornige struikenrij ligt een flinke steen (40x15x20), hij is nét te tillen. Verleg hem en graaf daaronder 5-10 cm diep, voorzichtig!!.........Geniet!
De wedstrijd start nu, 3....2....1.....
(Jan & Lis Lettinga zijn overigens uitgesloten van deze idioterie, om te voorkomen dat ze vandaag nog spoorslags naar Cafayate vertrekken).
Vandaag, zaterdag, was een pokkeneind rijden, 460 km, redelijk goede wegen, af en toe even in het stof, aankomen op een notenboerderij in Famatina, heeft ons toch bijna 8 uur gekost. Een schitterende verblijfsplek. We hadden een leuk contact met 2 Argentijnse dames waarvan er een 6 woorden Engels sprak.
Sinds gisteren hebben we een probleem met geld pinnen, het lukt gewoon niet. Van de dames hebben we begrepen dat dit een Argentijnse oorzaak heeft, in verband met een (door ons niet goed genoeg begrepen) feestdag op maandag werken de banken al een paar dagen niet en kan gewoon dagenlang niemand geld opnemen. Ik hoop dat het dit is, dan moet het dinsdag weer over zijn. Ik heb gelukkig US dollars kunnen wisselen met de dames, sowieso betere koers. Tot onze verrassing hebben we morgenvroeg een rit te paard, is inclusief bij de overnachting!! We zullen zien, tot zover.
Zondag
Gaucho Wilhelmien glunderde van oor tot oor op het paard, ja, ja, haar lang gekoesterde wens ging in vervulling, we hebben voor het eerst van ons leven paard gereden. Hartstikke leuk.
Vandaag een rit van slechs 150 km. En wat denk je: hebben we 1700 km gereden, lopen we onze gids Mariano van de Puna tegen het lijf in het hotel. Schitterend toeval. We zitten nu in Villa Union, de omgeving is er een van leegte, droog, zon en oneindige verten, het wilde westen!?
Vóór ons een rode bergketen, daarachter een 2e hogere en daar weer achter een 3e nog hogere bergketen.
In het algemeen zijn de wegen goed, af en toe een bergtraject, onverhard, soms breed genoeg voor 4 auto's en dan weer slechts breed genoeg voor een halve (!!) auto. Afrastering voor de afgrond: nee! Er zijn erg veel Rio's en Arroyo's, rivieren en stromen, maar bruggen hó maar, gewoon even door de bedding met de weg. Valt wel mee hoor, meestal droog, soms een beetje water maar gisteren even spannend want er was een passage met ietwat teveel water. Er waren enkele motorrijders in studie of ze het aankonden, ik denk het niet trouwens. Vóór ons een personenauto die het probeerde, door diens succes wij ook maar. Omkeren is nauwelijks een optie. Oef, spannend man, hij zou maar afslaan..... Gelukt, onderkant schoon.
De KAK blijkt toch echt een oud barrel te zijn:
- de kentekenplaat vóór hebben we verloren
- het linkerdimlicht is uitgevallen, we rijden nu met groot licht
- de handrem werkt zeer matig
- de deursloten zeer moeizaam
- het rechterraam gaat maar stukje naar beneden
- en hij is smerig
Hij doet het nog....
Morgen naar Parque Nacional de Talampaya
Adios
Wilhelmien & Jan
Het schemerdonker van een mooie rustige zomeravond, het geluid van krekels en het geschreeuw van vele tientallen groene parkieten om ons heen, wat een herriemakers (Ria en Henk weten er alles van): een goede gelegenheid om weer even bij te praten.
Na Cachi was het op donderdag 170 km stofhappen, geen grote afstand maar als je die alleen in de 2e en 3e versnelling rijdt is het toch een uurtje of 5 rijden. Een wederom mooie omgeving door de Quebrada del Flechas, de ravijn van de pijlen. De pijlen zijn de rotsformaties die schuin omhoog gericht zijn. Aankomen in Cafayate voor 2 nachten, de aandachtige lezer weet dat we hier op de eerste dag van onze Puna excursie ook al waren, geen straf. We hebben alle bovengordelse lichaamsopeningen goed schoongedoucht.
Wie herinnert zich nog onze schatgraverij in Nieuw-Zeeland vorig jaar, we vonden het 5 jaar eerder door Geert begraven voorwerp, het was een schitterende ervaring. Waarom zouden we nu zelf niet eens iemand van jullie uitdagen? Zo was het plan, we hadden een leuk idee en zijn gisterenavond op pad geweest nadat we overdag ook al een voorbereiding hadden moeten treffen, ra ra....!?!
Bij deze is een ieder van jullie uitgedaagd om ons ter aarde besteld voorwerp op te graven! Wie gaat er naar Argentinie? En wie als eerste? En wanneer?
De locatie: aan de noordzijde van wegnummer 68 van Salta naar Cafayate, in de Quebrada de las Conchas (ook wel Quebrada de Cafayate genoemd) bij El Obelisque, 10 (meter)stappen vanaf precies km-paal 22 naar het noorden, achter de eerste doornige struikenrij ligt een flinke steen (40x15x20), hij is nét te tillen. Verleg hem en graaf daaronder 5-10 cm diep, voorzichtig!!.........Geniet!
De wedstrijd start nu, 3....2....1.....
(Jan & Lis Lettinga zijn overigens uitgesloten van deze idioterie, om te voorkomen dat ze vandaag nog spoorslags naar Cafayate vertrekken).
Vandaag, zaterdag, was een pokkeneind rijden, 460 km, redelijk goede wegen, af en toe even in het stof, aankomen op een notenboerderij in Famatina, heeft ons toch bijna 8 uur gekost. Een schitterende verblijfsplek. We hadden een leuk contact met 2 Argentijnse dames waarvan er een 6 woorden Engels sprak.
Sinds gisteren hebben we een probleem met geld pinnen, het lukt gewoon niet. Van de dames hebben we begrepen dat dit een Argentijnse oorzaak heeft, in verband met een (door ons niet goed genoeg begrepen) feestdag op maandag werken de banken al een paar dagen niet en kan gewoon dagenlang niemand geld opnemen. Ik hoop dat het dit is, dan moet het dinsdag weer over zijn. Ik heb gelukkig US dollars kunnen wisselen met de dames, sowieso betere koers. Tot onze verrassing hebben we morgenvroeg een rit te paard, is inclusief bij de overnachting!! We zullen zien, tot zover.
Zondag
Gaucho Wilhelmien glunderde van oor tot oor op het paard, ja, ja, haar lang gekoesterde wens ging in vervulling, we hebben voor het eerst van ons leven paard gereden. Hartstikke leuk.
Vandaag een rit van slechs 150 km. En wat denk je: hebben we 1700 km gereden, lopen we onze gids Mariano van de Puna tegen het lijf in het hotel. Schitterend toeval. We zitten nu in Villa Union, de omgeving is er een van leegte, droog, zon en oneindige verten, het wilde westen!?
Vóór ons een rode bergketen, daarachter een 2e hogere en daar weer achter een 3e nog hogere bergketen.
In het algemeen zijn de wegen goed, af en toe een bergtraject, onverhard, soms breed genoeg voor 4 auto's en dan weer slechts breed genoeg voor een halve (!!) auto. Afrastering voor de afgrond: nee! Er zijn erg veel Rio's en Arroyo's, rivieren en stromen, maar bruggen hó maar, gewoon even door de bedding met de weg. Valt wel mee hoor, meestal droog, soms een beetje water maar gisteren even spannend want er was een passage met ietwat teveel water. Er waren enkele motorrijders in studie of ze het aankonden, ik denk het niet trouwens. Vóór ons een personenauto die het probeerde, door diens succes wij ook maar. Omkeren is nauwelijks een optie. Oef, spannend man, hij zou maar afslaan..... Gelukt, onderkant schoon.
De KAK blijkt toch echt een oud barrel te zijn:
- de kentekenplaat vóór hebben we verloren
- het linkerdimlicht is uitgevallen, we rijden nu met groot licht
- de handrem werkt zeer matig
- de deursloten zeer moeizaam
- het rechterraam gaat maar stukje naar beneden
- en hij is smerig
Hij doet het nog....
Morgen naar Parque Nacional de Talampaya
Adios
Wilhelmien & Jan
-
23 Maart 2014 - 20:59
Paul:
Van je witte Mondeo is anders ook niet veel meer over pa..... -
23 Maart 2014 - 22:15
Henk En Ria,:
Hallo Wilhelmien en Jan,
Wij hebben altijd wel gedacht dat je voor zulke unieke vogelgeluiden niet zo ver van huis hoefde te gaan.
Dus wij zullen niet de eerste zijn die de verrassing op zullen graven.
Veel plezier.
Groeten Henk en Ria. -
25 Maart 2014 - 13:19
Marloes:
Nou Geert, je weet wat je te doen staat nu ;-) Oom Jan heeft er zo te zien erg zijn best op gedaan, haha. -
25 Maart 2014 - 14:28
Jan Lettinga:
Nou Jan, we zijn niet direct naar Cafayate gereden om de schat te graven, je komt nog bij ons langs en kan dan véél beter uitleggen waar deze precies ligt :)
De feestdag van gisteren is een belangrijke, het is de jaarlijkse herdenking van de begin van zwartste periode in de recente Argentijnse geschiedenig, de dictatuur. Begonnen op 24 maart 1976. Gisteren hier in Córdoba naar het museum La Perla geweest, één van de grootste detentiecentra van de binnenlanden van Argentinië. Indrukwekkend en om stil van te worden.
Nog een goede reis verder naar Mendoza, we zien elkaar over een week in Córdoba,
Lis & Jan -
26 Maart 2014 - 02:22
Truus En Ad Spikmans:
Hé Wilhelmien en Jan,
Misschien kun je beter dit verslag aan W.A. en Maxima sturen zodat ze kunnen gaan schat graven.Tijd en geld lijkt me voor hun geen probleem. (voor ons wel ha,ha )
Weer een heel mooi verslag!!
-
26 Maart 2014 - 16:13
Alies:
Ik zeg, die uitdaging nemen we aan!!
We wisten toch nog niet goed waar het volgende avontuur ons zou brengen... Bij deze:)
Veel plezier nog! En blijf zo schrijven. Is een genot om te lezen :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
