In 2 dagen 300 foto's !!
Door: Jan
27 Februari 2014 | Argentinië, El Chaltén
Ik begin nu al wat achter te lopen met onze updates, opschieten dus.
Na de Perito Moreno op maandag de tocht met de enigszins duffe naam Estancia Cristine: boottocht, uitzichtpunt op de gletser Upsala en dan naar de Estancia, een soort nederzetting. Leuk, maar niets kon de zondag overtreffen, toch?
Maar als ik nú zou moeten kiezen welke de mooiste was....?
Als een ware toerist werden we om 07.30 uur opgehaald door een bus bij onze hosteria. Naar Punta Bandera gereden en daar met de boot het prachtige Lago Argentino op. Frisjes nog. Een lange vaartocht. Op een gegeven moment een (eerste) brok ijs in het water, mmmh.... wat zou dat zijn? Mensen: een half uur later werd het ons heel duidelijk.
Die gletsjer Upsala blijkt 3 keer zo groot te zijn dan de Perito Moreno, ook deze heeft een wand van afbrekend ijs, alleen nu een wand van 14 km!! breed, 54 km lengte, vast ook vele tientallen meters hoog en onder water gaat die wand nog 700 meter door. Het voorste deel van de gletsjer drijft en er breken enorme ijsbergen af van die gletsjer. De boot voer op een gegeven moment tot aan en tussen ijsschotsen, het eindpunt was een heuse ijsberg.
Moeten we nog vertellen hoe adembenemend dat was, totaal onverwacht, je hoeft helemaal niet naar de Zuidpool (nou...een beetje overdreven).
Omgedraaid, op weg naar Estancia Cristine. We voeren op een gegeven moment op bijna bladstil water, fotograaf Jan kon maar niet stoppen (Alfred hou je vast!). Aangekomen stonden er 4x4's klaar, in een soort safari jeep over een absurd pad de berg op, naar het viewpoint, wat een ruige rit, ik zou het zelf niet hebben durven rijden. Het laatste stuk lopen en toen...
Het kippenvel van gisteren was weer terug. Uitzicht over een enorme ijsvlakte, een zicht van vele tientallen kms en daarvóór......lag een turquoise gletsjermeer met een diepe groen-blauwe kleur. In een witte wereld is dat een absurd mooie aanblik. Als je een top tien zou maken van de meest spectaculaire uitzichtpunten ooit dan zou deze er in staan. Dat het de tiende dag van het seizoen was met dit heldere weer namen we gewoon even mee (you are very lucky..).
Onze gids vertelde enthousiast over de gletsjer. Toen plotseling achter zijn rug (wel op 20 km afstand of zo) een heuse lawine zichtbaar was, ik had mijn telelens toevallig paraat, het kon niet meer op. Onze gids stond ook perplex, hij had het nog nooit gezien!!, ook hij was very lucky. Door de enorme afstand volgde het geluid heel veel later.
Tijdens de wandeling terug naar de auto: werkelijk honderden fossielen, zo maar zichtbaar. Afdrukken
Na de Perito Moreno op maandag de tocht met de enigszins duffe naam Estancia Cristine: boottocht, uitzichtpunt op de gletser Upsala en dan naar de Estancia, een soort nederzetting. Leuk, maar niets kon de zondag overtreffen, toch?
Maar als ik nú zou moeten kiezen welke de mooiste was....?
Als een ware toerist werden we om 07.30 uur opgehaald door een bus bij onze hosteria. Naar Punta Bandera gereden en daar met de boot het prachtige Lago Argentino op. Frisjes nog. Een lange vaartocht. Op een gegeven moment een (eerste) brok ijs in het water, mmmh.... wat zou dat zijn? Mensen: een half uur later werd het ons heel duidelijk.
Die gletsjer Upsala blijkt 3 keer zo groot te zijn dan de Perito Moreno, ook deze heeft een wand van afbrekend ijs, alleen nu een wand van 14 km!! breed, 54 km lengte, vast ook vele tientallen meters hoog en onder water gaat die wand nog 700 meter door. Het voorste deel van de gletsjer drijft en er breken enorme ijsbergen af van die gletsjer. De boot voer op een gegeven moment tot aan en tussen ijsschotsen, het eindpunt was een heuse ijsberg.
Moeten we nog vertellen hoe adembenemend dat was, totaal onverwacht, je hoeft helemaal niet naar de Zuidpool (nou...een beetje overdreven).
Omgedraaid, op weg naar Estancia Cristine. We voeren op een gegeven moment op bijna bladstil water, fotograaf Jan kon maar niet stoppen (Alfred hou je vast!). Aangekomen stonden er 4x4's klaar, in een soort safari jeep over een absurd pad de berg op, naar het viewpoint, wat een ruige rit, ik zou het zelf niet hebben durven rijden. Het laatste stuk lopen en toen...
Het kippenvel van gisteren was weer terug. Uitzicht over een enorme ijsvlakte, een zicht van vele tientallen kms en daarvóór......lag een turquoise gletsjermeer met een diepe groen-blauwe kleur. In een witte wereld is dat een absurd mooie aanblik. Als je een top tien zou maken van de meest spectaculaire uitzichtpunten ooit dan zou deze er in staan. Dat het de tiende dag van het seizoen was met dit heldere weer namen we gewoon even mee (you are very lucky..).
Onze gids vertelde enthousiast over de gletsjer. Toen plotseling achter zijn rug (wel op 20 km afstand of zo) een heuse lawine zichtbaar was, ik had mijn telelens toevallig paraat, het kon niet meer op. Onze gids stond ook perplex, hij had het nog nooit gezien!!, ook hij was very lucky. Door de enorme afstand volgde het geluid heel veel later.
Tijdens de wandeling terug naar de auto: werkelijk honderden fossielen, zo maar zichtbaar. Afdrukken
-
27 Februari 2014 - 19:54
Jan Lettinga:
Jan, kunnen we jouw niet aannemen als reiscorrespondent? Wat een enthousiaste verhalen, krijg bijna zin om de vanachter mijn computer in Córdoba te kruipen en direct weer het vliegtuig naar het zuiden te pakken (overigens net geweest, maar meer richting Noord-Patagonië, Puerto Madryn & Bariloche en omgeving).
Goede reis terug morgen naar El Calafate en overmorgen naar Chileens Patagonië.
Groet,
Jan Lettinga -
27 Februari 2014 - 20:54
Rob Van Den Brand:
Very lucky indeed, maar geluk kun je ook afdwingen nietwaar? -
02 Maart 2014 - 12:24
De Buren:
You are very lucky.. heb ik al een paar keer gehoord en de vakantie is nog maar net begonnen. Dat gaat nog wat beloven de komende weken. De Buren
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
